“O Makoy eto nang baon mo o!” ang wika ng mama ko. Alas-Nueve na nang umaga. Alas-Diyes ang pasok ko. Mula sa bahay namin eh maglalakad pako papuntang LRT Doroteo Jose Station. Malapit-lapit na rin naman kaya minamani ko ang paglalakad. Punuan sa LRT yung ganoong oras. Siksikan talaga.
Hindi ka na pwedeng maghintay pa dahil lagi namang PUNO ng TAO ang susunod na mga tren. Lagi akong sa bandang dulo napupunta. Palagi rin namang siksikan. Wala nang pakelamanan sa loob ng tran. Siksik kung siksik talaga. Habang umaandar ang tren, gumagalaw rin ang mga tao sa loob nito. nag-se-sway sila, kasama na ako. May isang kamay na bumabangga-bangga sa pundilyo ng pantalon ko. Hindi ko na pinapansin dahil talaga namang siksikan na ang lahat. Nakatalikod ako sa taong nagmamay-ari ng kamay na iyon.
Habang tumatagal mas napapadikit na yung kamay niya sa harapan ko. Hanggang sa napansin ko na lamang na hawak na niyang talaga ang naninigas ko na noong kargada dahil sa sensation nang pagpisil-pisil niya. Hindi ko siya pinigilan. Nasarapan ako eh. BAKIT BA? Habang tumatakbo ang tren, tumatakbo rin ang kamay niya, mas nagiging MAPANGAHAS. Ibinaba niya ang zipper ng pantalon ko. Medyo nahihiya ako na baka me nakakita. Pero dahil nga siksikan tingin ko naman walang nakakapansin. Nakadikit na ako sa pintuan. Pareho kaming nakatayo. Hinimas-himas niya ang alaga ko na nasa loob pa ng puting brief ko. Di-nagtagal hawak na niya ang tarugo ko. Pinipisil-pisil, hinimas-himas, jinajakol-jakol. Bago magbukas ang pinto ng tren sa bawat istasyong hihintuan nito… mabilis rin niyang ipinapasok sa pantalon ko ang tarugo ko.
Pagdating sa GIL PUYAT STATION, dun ako bumaba. Malapit na doon ang eskwelahan ko. Malapit na rin doon ang EGI Mall. Inakbayan niya ako at binulungan, “Sama ka sakin, babayaran kita!” ang bulong niya. Eh PERA na naman ang usapan kaya sumama ako sa kanya. Pumasok kami sa EGI Mall. Bago pa ang EGI Mall noon. Kakaunti pa ang mga stalls. Pumasok kami sa isang stall na PHOTO STUDIO na maliit lang. Parang Tronix. Me susi siya. malamang doon siya nagtatrabaho. Hindi na niya binuksan ang ilaw, medyo maliwanag naman sa loob ng STUDIO. Dali-dali niyang hinubad ang pantalon ko, saka ang brief at pinaupo ako sa upuan. Mabilis niyang naisubo ang kargada ko. Chinupa niya ko nang chinupa. Sarap na sarap siya sa kanyang ginagawa. “Anlaki ng ulo syeeet!” ang wika niya. Napapangiti lang ako. Hanggang sa umabot sa sukdulan at nilabasan ako sa BIBIG niya. “Ang sarap talaga ng katas ng bata!” ang wika niya ulit. Napangiti ulit ako. Pinunasan niya ng tissue ang kargada ko. Sinuot ko kagad ang brief at pantalon ko. “Kain muna tayo!” ang wika niya. Pumunta kami sa Mcdo. Kinakausap niya ako habang kumakain kami.
Photographer: Ilang taon ka na?
Makoy: magtetrese po sa july.
Photographer: San ka nag-aaral?
Makoy: Jan po sa PCA.
Photographer: Ah, minsan sunduin kita jan ha? okay lang ba?
Makoy: Bahala po kayo.
Photographer: San ka nakatira?
Makoy: Malapit po sa Recto.
Photographer: Anong oras uwian niyo?
Makoy: Depende po. Pag MWF 5pm uwi ko. Pag TTH naman 6pm.
Photographer: Ah ganun ba? Sige sunduin kita minsan. Ano ngang pangalan mo?
Makoy: Makoy po.
Pagkatapos namin kumain, binigyan niya ako ng 500 Pesos. Sa kanya pala yung Photo Studio doon sa Mall. Binigay niya rin sakin ang landline niya sa bahay. Anytime daw na kailangan ko siya punta lang daw ako sa Studio – bibigyan niya daw ako ng malaking-malaking discount pag nagpa-picture ako doon. Hindi na ako pumasok ng school, nanood na lang ako ng sine.
Hindi ka na pwedeng maghintay pa dahil lagi namang PUNO ng TAO ang susunod na mga tren. Lagi akong sa bandang dulo napupunta. Palagi rin namang siksikan. Wala nang pakelamanan sa loob ng tran. Siksik kung siksik talaga. Habang umaandar ang tren, gumagalaw rin ang mga tao sa loob nito. nag-se-sway sila, kasama na ako. May isang kamay na bumabangga-bangga sa pundilyo ng pantalon ko. Hindi ko na pinapansin dahil talaga namang siksikan na ang lahat. Nakatalikod ako sa taong nagmamay-ari ng kamay na iyon.
Habang tumatagal mas napapadikit na yung kamay niya sa harapan ko. Hanggang sa napansin ko na lamang na hawak na niyang talaga ang naninigas ko na noong kargada dahil sa sensation nang pagpisil-pisil niya. Hindi ko siya pinigilan. Nasarapan ako eh. BAKIT BA? Habang tumatakbo ang tren, tumatakbo rin ang kamay niya, mas nagiging MAPANGAHAS. Ibinaba niya ang zipper ng pantalon ko. Medyo nahihiya ako na baka me nakakita. Pero dahil nga siksikan tingin ko naman walang nakakapansin. Nakadikit na ako sa pintuan. Pareho kaming nakatayo. Hinimas-himas niya ang alaga ko na nasa loob pa ng puting brief ko. Di-nagtagal hawak na niya ang tarugo ko. Pinipisil-pisil, hinimas-himas, jinajakol-jakol. Bago magbukas ang pinto ng tren sa bawat istasyong hihintuan nito… mabilis rin niyang ipinapasok sa pantalon ko ang tarugo ko.
Pagdating sa GIL PUYAT STATION, dun ako bumaba. Malapit na doon ang eskwelahan ko. Malapit na rin doon ang EGI Mall. Inakbayan niya ako at binulungan, “Sama ka sakin, babayaran kita!” ang bulong niya. Eh PERA na naman ang usapan kaya sumama ako sa kanya. Pumasok kami sa EGI Mall. Bago pa ang EGI Mall noon. Kakaunti pa ang mga stalls. Pumasok kami sa isang stall na PHOTO STUDIO na maliit lang. Parang Tronix. Me susi siya. malamang doon siya nagtatrabaho. Hindi na niya binuksan ang ilaw, medyo maliwanag naman sa loob ng STUDIO. Dali-dali niyang hinubad ang pantalon ko, saka ang brief at pinaupo ako sa upuan. Mabilis niyang naisubo ang kargada ko. Chinupa niya ko nang chinupa. Sarap na sarap siya sa kanyang ginagawa. “Anlaki ng ulo syeeet!” ang wika niya. Napapangiti lang ako. Hanggang sa umabot sa sukdulan at nilabasan ako sa BIBIG niya. “Ang sarap talaga ng katas ng bata!” ang wika niya ulit. Napangiti ulit ako. Pinunasan niya ng tissue ang kargada ko. Sinuot ko kagad ang brief at pantalon ko. “Kain muna tayo!” ang wika niya. Pumunta kami sa Mcdo. Kinakausap niya ako habang kumakain kami.
Photographer: Ilang taon ka na?
Makoy: magtetrese po sa july.
Photographer: San ka nag-aaral?
Makoy: Jan po sa PCA.
Photographer: Ah, minsan sunduin kita jan ha? okay lang ba?
Makoy: Bahala po kayo.
Photographer: San ka nakatira?
Makoy: Malapit po sa Recto.
Photographer: Anong oras uwian niyo?
Makoy: Depende po. Pag MWF 5pm uwi ko. Pag TTH naman 6pm.
Photographer: Ah ganun ba? Sige sunduin kita minsan. Ano ngang pangalan mo?
Makoy: Makoy po.
Pagkatapos namin kumain, binigyan niya ako ng 500 Pesos. Sa kanya pala yung Photo Studio doon sa Mall. Binigay niya rin sakin ang landline niya sa bahay. Anytime daw na kailangan ko siya punta lang daw ako sa Studio – bibigyan niya daw ako ng malaking-malaking discount pag nagpa-picture ako doon. Hindi na ako pumasok ng school, nanood na lang ako ng sine.
No comments:
Post a Comment